Het woestijnavontuur van Harm van Boekel

“Mijn oom Paul en zijn neef Eddy reden dit jaar mee in de rallywedstrijd. Om ze daarbij te ondersteunen, hebben mijn vader en ik ze gevolgd in een serviceauto. Daarin rij je acht dagen lang parallel aan de wedstrijd met de rallyauto mee. Zo kun je bijspringen als dat nodig is. En geloof me: in een race door een landschap van uitgestrekte duinen, wijde vlaktes en zoutmeren is snelle hulp vaak hard nodig om de auto naar de finish te krijgen…”

Stoeltjes

“Natuurlijk was onze ondersteuning niet voortdurend nodig. Van die ‘vrije’ momenten maakten we gebruik door zelf de verharde weg te verlaten en de wedstrijdroute te volgen. Een mooie kans, want daardoor kwamen we op plekken waar je met een personenauto nooit komt. En zagen we een mooie stek langs het parcours? Dan klapten we onze stoeltjes uit om naar de langsrazende deelnemers te kijken.”

Sleutelen

“De race begon eigenlijk al ver voor de start: met het gereedmaken van de rallyauto en de serviceauto. Pech in de woestijn is namelijk wel het láátste waar je op zit te wachten… Met z’n vieren hebben we de laatste dagen voor vertrek nog flink gesleuteld aan de auto’s. Daarbij kregen we trouwens ook hulp van andere deelnemers. Er heerst sowieso een enorm wij-gevoel tijdens de race. Vanuit onze serviceauto hebben we heel wat deelnemers uit de brand geholpen die met stukken stonden.”

Zandbak

“Tijdens de race zorgden de uitzichten voor prachtige plaatjes. Je rijdt eigenlijk dagen rond in een enorme zandbak; dat is een heel bijzondere ervaring. Mijn vader reed het eerste stuk, daarna was het mijn beurt. Maar met een grote lach op mijn gezicht reed ik iets té enthousiast weg, waardoor we al na drie meter muurvast stonden. Gelukkig kwam er op dat moment een vrachtwagen voorbij die ons zonder verdere schade los kon trekken. Op dat deukje in mijn ego na natuurlijk…”

Noodlot

“De mannen in de rallyauto deden het voortreffelijk en overleefden de eerste dagen zonder onze hulp. Maar op de vijfde dag was het raak: Paul en Eddy stonden met een oververhitte motor stil in de duinen. Mijn vader en ik kregen de coördinaten doorgestuurd en gingen direct op weg om onze teamgenoten te helpen. Maar op dat moment trof het noodlot ook óns… De schokbreker van onze serviceauto brak af en we verloren bovendien ons bereik. Daar stonden we dan, met twee kapotte auto’s in de onbewoonde wereld…”

Frustrerend

“Gelukkig kregen we onze auto snel weer aan de praat. En Paul en Eddy hadden in de tussentijd al hulp gekregen van een sleepauto, dus zij waren ook weer op weg. Toch diende het volgende probleem zich alweer snel aan. Met de serviceauto kwamen we tijdens een forse zandstorm vast te zitten op een zandduin. Met een crossbril op onze neus probeerden we de wagen los te graven, maar dat was onbegonnen werk. Voor elke bak zand die we weg schepten, waaiden er twee terug onder de auto. Verschrikkelijk frustrerend natuurlijk… Maar na een half uur scheppen kwam de auto eindelijk vrij en konden we eindelijk terug naar de verharde weg.”

Vetipak-keycords

“Eenmaal aangekomen in de bivak wilden we onze auto repareren. Maar dat bleek onmogelijk zonder een aantal nieuwe onderdelen. Die vonden we gelukkig bij een lokale garage in de dichtstbijzijnde stad Zagora. Terwijl we daar stonden te wachten, kwamen er tientallen kinderen naar ons toe. De Vetipak-keycords die ik bij me had en uitdeelde, vielen zeer in de smaak. Toen andere kinderen lucht van deze cadeautjes kregen, vormde zich zelfs een lange rij voor de garage… De naam van ons bedrijf is nu dus meer dan gevestigd in Marokko!”

Trots en dankbaar

“Ondanks een kapot differentieel heeft de rallyauto van Paul en Eddy de finish gehaald, net als onze servicewagen. Met zijn vieren kijken we terug op een onvergetelijk avontuur. Dat was trouwens nooit mogelijk geweest zonder de hulp van onze sponsoren (waaronder Vetipak). We zijn heel trots en dankbaar dat we dit met elkaar hebben mogen beleven!”